Nietoperze z Austin

Nietoperze z Austin

Czytelnicy, blogerzy, przypadkowe osoby dziś post rodem z Archiwum X „Nietoperze z Austin”. Groźnie co ? Zapraszam do lektury.

Witam wszystkich czytelników. Dziś zapraszam na odwiedzenie największej kolonii miejskich nietoperzy na świecie, która mieści się w stolicy Teksasu – Austin. Zanim przystąpię do opisania dania głównego zapraszam do zapoznania się z krótką genezą tego, jak ja się tam znalazłem. Chyba każdy z nas ma swój „American Dream” tylko nie zawsze stać nas na jego spełnienie. Ja zawsze wychodzę z założenia, że każdy cel da się zrealizować tylko trzeba znaleźć sposób. Tym sposobem, nie tylko dla mnie, ale i dla tysięcy młodych ludzi chcących spełnić swój sen, było Camp America.

Jest to najtańszy sposób na dostanie się do USA i zarobienie tam pieniędzy na podróż po skończonym kontrakcie. W trakcie naszego pobytu w USA przysługują nam dni wolne, które można wykorzystać na zwiedzanie. I ja tak też robiłem. Trzeba jeszcze tylko wiedzieć gdzie się udać, a u nas w baraku na stepach Internet nie banglał za szybko i trzeba było znaleźć inny sposób na pozyskanie tych informacji. O pomoc zwróciłem się do dziewczyn, które pracowały u nas na Campie jako opiekunki. Następnego dnia dostałem parę kartek A4 z listą miejsc i miast, które muszę zobaczyć. Szczególną uwagę zwróciłem na rozpiskę stolicy Teksasu – była najciekawsza i do tego kusił mnie wieczorny pokaz wylatujących spod mostu tysięcy nietoperzy. Za darmo? – spytałem. Tak – odpowiedziała opiekunka. „O kurde, to jak za darmo, to jedziemy” – podsumowałem.

Skompletowanie ekipy było tylko kwestią czasu. Jeden z samochodów w obozie był do naszej dyspozycji więc nie pozostawało nic innego jak zatankować do pełna i ruszyć do Austin. Do stolicy Teksasu miałem niecałe 100 mil, które pokonałem bardzo szybko, ze względu na jakość dróg jakie są w Stanach – po nich się nie jeździ, po nich się płynie. Cały dzień zwiedzaliśmy miejsca wymienione na liście otrzymanej od opiekunki dzieci na obozie. Gdy powoli nastawał już wieczór, udaliśmy się w wyznaczone miejsce czyli  parkiem w stronę Congress Avenue Bridge.

Nietoperze z Austin

Most został zbudowany 1910 roku i kosztował 210,000 $, w latach 1975 – 1978 został on poszerzony i do chwili obecnej tak wygląda. Inżynierowie, którzy nad nim pracowali nie mieli pomarańczowego pojęcia, że wkrótce most stanie się domem dla nietoperzy. Lata mijały, a liczba nietoperzy wzrosła do paru tysięcy, co wywołało strach wśród okolicznych mieszkańców, którzy chcieli pozbyć się kolonii nietoperzy. Na szczęście w tym samym czasie BCI (Bat Conservation International) wkroczyło na scenę i zaczęło tłumaczyć mieszkańcom Austin, że nietoperze to delikatne i wyrafinowane ssaki  i mieszkańcy nie mają się czego obawiać, szczególnie gdy podczas ich nocnych łowów pozbywają się około 5 do 14 kg insektów, w tym polnych szkodników. I tak potoczył się los nietoperzy – nie tylko pomagają miastu w pozbywaniu się insektów ale i dzięki nim miasto zarabia około 10 milionów rocznie na turystach, którzy przyjeżdżają w wakacje zobaczyć chmurę nietoperzy wylatujących spod mostu. Teraz pod mostem mieszka od 750,000 do 1,5 miliona nietoperzy meksykańskich, oczywiście zależy też od pory roku kiedy to ciężarne samice w kwietniu migrują z Meksyku na Północ do Austin. Nietoperze można oglądać od kwietnia do początku października chociaż najpiękniejsze spektakle na niebie są w sierpniu kiedy to młode z matkami wylatują na polowanie.

I tak idąc parkiem w stronę mostu obserwowałem otoczenie, które było całkiem przyjemne –  po rzece Colorado pływały kajaki, ktoś biegał, gdzieś  poleciało frisbee, a za nim pies. Kiedy zbliżyłem się do  mostu to zaryzykowałem przejście pod nim. Panowała tam wilgoć i niska temperatura a przez całą przeprawę towarzyszył mi odgłos tysiąca nietoperzy, które za niedługo wylecą na łowy.

Po drugiej stronie mostu jest mała polanka gdzie można sobie rozłożyć koc i wygodnie usiąść rozkoszując się widokiem wylatujących nietoperzy. W sumie wszędzie się można rozbić – część ludzi stoi na moście, część pod mostem, jak ja, obserwuje z polanki, niektórzy podpływają kajakami by z dala od zgiełku oglądać show w wykonaniu nietoperzy.

Gdy już zaczyna zmierzchać spod mostu wylatuje sznur nietoperzy, który z każdą chwilą rośnie w szerz, aż w końcu bucha czarną chmurą, która zapełnia całe niebo nad głowami podglądaczy. Widok jest niesamowity, nietoperze skrzeczą i piszczą, widać i czuć je w powietrzu. Setki ludzi dookoła patrzą na hipnotyzujący lot tych ssaków, część osób ma przy sobie coś w stylu mieczy świetlnych z Gwiezdnych Wojen i machają nimi w powietrzu aby przyciągnąć nietoperze. Czego jeszcze ludzie nie wymyślą..

Idę o zakład, że w tłumie był ktoś, kto sprzedawał pudełka z żywymi robakami dla nietoperzy. Kiedy ruch wylatujących spod mostu nietoperzy ustał, powoli zbliżyłem się do mostu, pod którym wcześniej przechodziłem lecz teraz nie miałem za bardzo ochoty pod nim wędrować i miałem rację ponieważ w tym samym momencie spod mostu niespodziewanie buchnęły kolejne dwie chmury nietoperzy. Wspaniały widok. Siedziałem i patrzyłem, aż nastał kompletny wieczór, a pod mostem krążyły już tylko nietoperze niedobitki. Całe przedstawienie trwa nawet półtora godziny i powiem Wam, że naprawdę opłaca się zajrzeć do Austin, nie tylko na imprezę. Bogatszy o nową wiedzę podróżniczą udałem się na parking do samochodu i ruszyłem w stronę Campu po to by jutro wstać o 5 rano i nakryć do stołu dla 360 dzieci i po nich posprzątać, odliczając przy tym dni do kolejnego wolnego dnia.

Zobacz również wpisy ” Jak wspiąłem się na znak Hoolywood”