Monachium – Surfowanie

Kiedyś mieszkałem w Monachium i z okazji wolnych weekendów zwiedzałem i poznawałem miasto i jego okolicę.
Muszę przyznać, że Stolica Bawarii prezentuje się bardzo atrakcyjnie pod względem turystycznym – jest tam wiele ciekawych miejsc. Mogę wymienić parę moich ulubionych miejscówek:

– Miasteczko Freising,

– Port lotniczy, gdzie można przyczaić się z aparatem i za śmieszne pieniądze na specjalnym nasypie siedzieć cały dzień i fotografować lądujące i startujące samoloty,

–  Garmisch-Partenkirchen – mała wioska u podnóża Zugspitze

– Najwyższy szczyt niemieckich gór  Zugspitze, kobietom tam  Alpy są niestraszne i rzucają im wyzwanie zdobywając szczyty w szpilkach,

– Najpiękniejszy zamek na świecie Neuschwanstein – mekka dla turystów z Chin i Japonii, gdzie jest ich pełno o każdej porze dnia i nocy, czasem wybuchają nawet kłótnie o zrobienie lepszego zdjęcia niż sąsiad,

– Sławny na cały świat October Fest, a za nim wał, na którym leżą polegli ludzie, niczym dzielni Amerykanie szturmujący plażę Omaha podczas D-Day.

– Englishen Park, na którego całej powierzchni ludzie siedzą nad brzegiem Isaru, rzeki przypływającej przez Monachium, jeżdżą na rowerach, pływają na kajakach, siedzą na łące, w tle gra grupa Reggae otoczona przez setki ludzi, którzy grillują, grają. W powietrzu czuć zapach marihuany, a niedaleko, na ścieżce przechodzi facet z deską do surfingu… Tak, tak, tak to nie Huntington Beach w Mieście Aniołów, ani żadna fatamorgana. Podejrzewam, że prekursorem miejskiego surfingu jest pewna grupa chłopaków, która wiele lat temu wpadła na bardzo nietypowy sposób spędzania aktywnie czasu. Posłuchajcie.

Przez Monachium przepływa potok Eisbach, który ma dość mocny nurt. W latach 70 na dnie kanału zostały położone płyty cementowe, których zadaniem było osłabić bardzo mocny nurt. Płyty cementowe tworzą odskok hydrauliczny, dzięki któremu woda nabiera energii i zostaje wypiętrzona, co tworzy falę o wysokości od kilku centymetrów do metra wysokości, sam potok ma dwanaście metrów szerokości. Pierwsi amatorzy surfingu zaczęli się pojawiać w latach 80-tych, i z biegiem czasu przeistoczyło się to w miejski sport, który znalazł wielu naśladowców w innych krajach na świecie. Monachium może szczycić się tym, że zostało prekursorem miejskiego surfingu i nie trzeba lecieć do oddalonego o wiele kilometrów oceanu.

[ale_toggle title=”Hotel w Monachium” state=”open”] Moi znajomi nocowali w „Leonardo Hotel”, który leży w bardzo bliskiej odległości od Parku Angielskiego, oraz praktycznego centrum miasta. Hotel dysponuje rowerami za darmo i szczyci się pyszną bawarską kuchnią. Ceny od 144 zł za osobę za pokój dwu osobowy. Rezerwacji możecie dokonać pod tym linkiem. [/ale_toggle]

Niestety miejski sport w wydaniu po „bawarsku” nie jest do końca bezpieczny. Może, na surfera nie czyha wielki żarłacz biały, który czeka by odgryźć mu nogę, ale są wspomniane wcześniej cementowe bloki, które mogą prowadzić do stłuczeń, a nawet złamań kończyn. „Szczęściarze” kończą z połamaną deską. Dlatego na obu brzegach rzeki są znaki ostrzegające i zakazujące surfowania bo może to grozić nieprzyjemnymi konsekwencjami. Skakania też bym nie polecał bo potok jest płytki, a ostatni śmiałek, który w 2003 r. odważył się skoczyć, resztę życia spędzi na wózku inwalidzkim. Ale z tego co zauważyłem, policja zamiast rekwirować deski i wlepiać mandaty raczej przymyka na to oko ponieważ podczas dobrego weekendu, mostek nad kanałem i całe brzegi po obu stronach są wypełnione widzami którzy, obserwują zmagania ludzi ze sztucznie wytworzoną falą.

Surferzy mają zbudowaną na brzegu rzeki kładkę, dzięki której niczym zawodowi skejterzy mogą wśliznąć się na falującą lodowatą wodę. Niestety szerokość brzegi nie pozwala na surfing nawet dwóch osób jednocześnie i zawsze można zaobserwować kolejkę osób z deskami cierpliwe czekających na swoją kolej.

By zacząć swoją przygodę z rzecznym surfingiem, trzeba zainwestować odrobinę pieniędzy w deskę.

Z tego co wiem można zacząć na klasycznej desce surfingowej, chociaż dla początkujących polecane są krótsze i grubsze deski, na których można robić lepsze tricki. Kosztują one około 250 Euro, specjalne zaprojektowane deski dla lokalnych surferów na falę Eisbach kosztują 400 euro. Do tego trzeba dokupić piankę neoprenową na sezon letni, wydatek 150 Euro, na sezon zimowy 300 Euro, buty 50 euro i specjalną linkę do deski 25 euro.

Ale jeśli nie jesteś przy kasie i nie wiesz czy to jest sport dla Ciebie, zawsze możesz wypożyczyć deskę w lokalnym sklepie, który łatwo znaleźć u Wujka Google. W Monachium są jeszcze dwa miejsca gdzie można posurfować – Floßlände in Thalkirchen dla początkujących i na rzece Isar niedaleko Wittelsbacherbrücke dla osób zaawansowanych. Nic tylko surfować.